Karczma dwujęzycznych

*
  Aryo, młody drow, naciągnął kaptur na głowę. Skrzywił się, gdy piekący ból znów uderzył go z uda. Spojrzał na zakrwawioną chustę owiniętą na prawej nodze ponad kolanem.
  Cholerne gobliny - pomyślał, po raz kolejny krzywiąc się pod nagłą falą cierpienia.
  Na ulicę wylewały się kolejne fale ludzi, zajmujących się własnymi problemami. Kobiety spieszyły na targ, mężczyźni do kowala - lub też do karczmy - starsi woleli się przespacerować uliczkami miasta.
  Jak zwykle rano Aryo udał się na plac targowy. Bogaci kupcy już dawno panoszyli się po całym targu i łatwo było znaleźć kogoś kto był na tyle głupi by nie pilnować swojej sakiewki.
  Mężczyzna przeszedł przez całe targowisko i usiadł na murku, odgradzającym plac od reszty miasta.
  Wokół stały różnorakie stragany, a kupcy krzyczeli jeden przez drugiego, starając się zwrócić uwagę, któregokolwiek z przechodniów.
  W jednym miejscu pewien jubiler przedstawiał właśnie jakieś drogie błyskotki kilku dziewczynom, które na widok kolejnych ozdób wzdychały i piszczały z radości (po mimo, iż żadna z nich niczego nie kupiła).
  W innym miejscu rozległego placu targowego, zielarka Ginna demonstrowała małej grupce ludzi działanie swych mikstur. To z jej straganu unosił się ostry, korzenny zapach.
  Ginna od czasu, do czasu zerkała na Arya uśmiechając się doń lekko.
  Chłopak odwzajemnił uśmiech. Zeskoczył z murku i ruszył w kierunku przeciwnych obrzeży placu. Po drodze zahaczył o jakiegoś mężczyznę i odciął mu od pasa sakiewkę. Zadowolony z dosyć sporej wagi zdobyczy machnął do zielarki na pożegnanie i opuścił targ.
  Swe kroki skierował ku dzielnicy mieszkalnej, lecz na jednej z uliczek zatrzymał go jakiś mężczyzna.
  Choć Aryo widział go wcześniej tylko przez moment, to jednak zapamiętał jego rysy – był to człowiek, którego obrabował...
  Tamten, bez słowa, dobył miecza i rzucił się na złodzieja.
  Młodzian uchylił się przed ciosem i sam wyjął swój, krótki miecz, który nosił na plecach. Złapał miecz za ostrze i rąbnął mężczyznę ciężkim jelcem w potylicę, a gdy ten z głupim wyrazem twarzy obrócił się upadając na kolano, uderzył jeszcze raz w czoło.
  Napastnik runął, nieprzytomny, na ziemię, a chłopak znów czując dokuczające udo zapragnął znaleźć się w jakimś odległym miejscu. Padło na Studnię.

Ostatnio edytowany przez Shayn (2008-01-17 18:40:43)

Dorastający elf Nertil podczas kolejnego dnia swej podróży ujrzał migoczący w oddali zarys jakiegoś miasta.Jechał on na swym wiernym koniu Milancerze,mając przewieszony przez ramie łuk, do siodła przyczepiony był kołczan pełen strzał.Jego dodatkową bronią był sztylet z prawej strony przytwierdzony do pasa.                                                         
Elf nie chcąc stracić zbyt dużo czasu na dotarcie do owego miasta ponaglił konia do galopu.Po zbliżeniu się do bram miasta był niestety zmuszony zwolnić i zejść z konia, "przeklęci kupcy" - mruknął pod nosem. Gdy znalazł się już za bramą, udał sie w kierunku domu swego znajomego aby oddać konia pod jego opiekę. Po dotarciu do mieszkania odpiął kołczan i przypiął go sobie do lewej strony pasa.
W końcu ruszył rozejrzeć sie po mieście i zasięgnąć gdzieś języka,w tym celu udał sie na plac targowy, z którego rozchodziły sie uliczki na całe miasto.Podczas spaceru jego wzrok przykuła nowa karczma, w kierunku której skierował swe kroki.
"Całkiem dobre miejsce aby dowiedzieć sie jakichś wieści." rzekł w myślach elf i postanowił wejść.

Ostatnio edytowany przez patrick016 (2008-01-17 22:38:41)

*

  Wejście pół-elfki prawie zignorował, ledwie przez ulotną chwilę odprowadzając ją wzrokiem. Jego ciężkie spojrzenie karmazynowych oczy spoczęło na elfie, który niezdecydowanie stał w drzwiach karczmy.
  - Faerie. - Warknął wrogo pod nosem. - L' alurl darthir zhah elghinyrr darthir... - Syknął, po czym zaśmiał się z cicha.
  Rozejrzał się wokoło i spostrzegł, że karczmarz wciąż stoi z karafką w ręce.
  Wstał i podszedł do szynkwasu. Westchnął i wygrzebał z sakiewki, której prawo do własności niedawno nabył, srebrnik, którego szukał dosyć długo, gdyż - ku własnemu zadowoleniu - zasypany był pokaźną liczbą złotych krążków. Położył monetę na stole i uśmiechnął się półgębkiem do mężczyzny po drugiej stronie blatu. - Przepraszam rivvil, ale mój wspólny- zamyślił się szukając odpowiedniego słowa, jednak nie znajdując zaimprowizował - zły.
  Usiadł na zydlu, przy szynkwasie. Rzucał co chwila szybkie spojrzenia na pół-elfkę. Nigdy nie widział jeszcze mieszańca i bardzo go to zainteresowało. Miał wrażenie jakby obok stała przedstawicielka rasy, której nie znał. Oprócz tego, był zainteresowany również z innego powodu. Rzadko zdarzało mu się zawitać w mieście, czy nawet wiosce. Zwykle przebywał w dziczy, tam gdzie czuł się najlepiej. Przez to widywał tylko mężczyzn, myśliwych, którzy zapuszczali się na jego terytorium. Teraz zaś widział kobietę, całkiem z bliska.
  Wiercił się nerwowo. Rękojeści sztyletów uwierały go w żebra, więc przesunął pas.

Ostatnio edytowany przez Shayn (2008-01-19 11:59:11)

Witajcie,szukam wolnego pokoju dla jednej osoby wraz z możliwością napicia się w miarę porządnego wina   oraz spożycia dobrego jadła...da się zrobić?- spytała dziewczyna
-Witam w Studni, jadło i wino w każdej chwili, ale jeśli chodzi o pokój to będziesz musiała poczekać. Karczma jest nowo otwarta i jeszcze nie wyremontowałem pokoi na górze. Pogonię stolarza i do wieczora jeden będę w stanie panience wynająć- Shakul uśmiechnął się przepraszająco i odprowadził półelfkę wzrokiem do stolika.

Dziewczyna uśmiechnęła się do karczmarza i usiadła w drugim końcu karczmy.Przyglądała się teraz rozmawiającym mężczyznom, drow... -pomyślała dziewczyna - tylko czemu on się tak przygląda...i zabawnie wierci...wygląda jakby w życiu kobiety nie widział - rozbawiona dziewczyna uśmiechnęła się lekko sama do siebie po czym wyciągnęła ze swego tobołka mały słoiczek wypełniony dziwnym proszkiem...złamanie dalej jej dokuczało po ostatniej próbie rabunku,jednak myśl,że skradziony przedmiot da jej to wszystko czego potrzebuje była wystarczającym pocieszeniem, a cena złamanych żeber nie mogła równać się z własciwościami artefaktu...
muszę iść po konia i resztę swych rzeczy...zajmę się tym,gdy wypiję wino i zjem cokolwiek,powinnam wrócić przed wieczorem,trzymanie rzeczy nawet w najlepszej stajni nie jest dobrym pomysłem...-znała właściciela stajni jednak niezbyt spodobał jej się jego nowy pomocnik...jeśli coś ukradnie, i nie będzie chciał oddać, poprostu go zabiję...-warunki,w których Vika nauczyła się żyć zmuszały ją do najgorszych uczynków..z czasem zrobiła się obojętna na otaczający ją świat..nie znała takich uczuć jak przywiązanie,miłość czy też strach...spojrzała pytająco na karczmarza poczekam aż skończą rozmowę
wysypała odrobinę proszku na dłoń po czym połknęła...specyfik miał okropny smak,jednak pozwalał na szybsze zrośnięcie się żeber..westchnęła

*

  Mroczny elf odchylił się lekko i zastanowił.
  - Jeśli masz na myśli język fae... - przerwał i natychmiast się poprawił - darthir, to muszę dać ci rozczarowanie.
  Przysunął się trochę do Shakula.
  - Rivvil, czy ty władasz goblińskim? Ja mam wiedzę, że to ograniczony język, ale... - rozłożył bezradnie ręce w geście niemocy. Bardzo chciał się porozumieć z człowiekiem, rivvil - jak zwały ich drowy, jednak jego mowa we wspólnym języku była mocno ograniczona i ciężko mu wychodziło wysławianie się w tym narzeczu.
  Czuł się nieswojo, działał wbrew swoim zasadom. Za swoimi plecami miał elfa, a to było dla niego nie do pomyślenia! Odwracać się tyłem do faerie! Choć wiedział, że w karczmie, w środku miasta nic takiego mu nie grozi, cały czas czekał na jakiś gwałtowny ruch swego kuzyna z powierzchni. Był cały czas spięty i przygotowany, a ręce błądziły pod blatem szynkwasu pomiędzy rękojeściami adamantytowych sztyletów gotowych by cisnąć nimi w gardło przedstawiciela pięknej rasy.
  Nerwy postanowił ukryć zajmując się czymś innym. Odgarnął burzę białych włosów z ciemnego czoła i spojrzał wyczekująco na karczmarza.

Dziewczyna uniosła brwi ze zdumienia.Wstała od stolika i wolnym krokiem ruszyła w stronę drzwi lepiej będzie jeżeli zabiorę swe rzeczy i broń jak najprędzej...z tego co widzę  mogą się przydać... - wrócę za 20 minut,jeżeli karczma jeszcze będzie stała to popędź stolarza,mam dosyć spania na ziemi...- rzuciła do karczmarza.
Kiedy wyszła przyspieszyła kroku..stajnia była niedaleko jakieś 5 min marszu...mijała domy i sklepy,szybko przemierzyła wąską uliczkę...widziała już zarys stajni...zaczęła biec...przeczuwała ,że na tych 3 nieznajomych przygoda się nie skończy..choć może się myli. Wparowała do stajni,znalazła właściciela ,ten rozkazał stajennemu osiodłać konia i przygotować do jazdy.Vika poprosiła znajomego o miejsce gdzie mogłaby się przebrać.Przemknęła do jednego z boksów i już po chwili stała w swym codziennym stroju.Poczuła wielką ulgę mogąc powrócić do wygodnych spodni i koszuli...koń już czekał osiodłany.Rzuciła pare srebrnych monet chłopakowi i bez zastanowienia wsiadła na konia...pożegnała ich i ruszyła. broń... wjechała w pusty zaułek,było tam na tyle ciasno,że koń ledwo się mieścił.zeskoczyła.zaczęła przeszukiwać juki siodła.do swego pasa przymocowała długi bicz zakończony małymi ostrzami ,następnie wyjęła przepiękny sejmitar ozdobiony drogocennymi kamieniami,który dostała od swego dziada.ozdobne kutasy (mam nadzieje,że wiecie co to jest tak btw.;p)dodawały kunsztu broni.do skórzanych pasków na udzie przymocowała kilka sztyletów. do pasa przyczepiła dwie maleńkie sakiewki jedną z kulkami dymnymi,drugą z kulkami z gazem łzawiącym.Spowrotem wlazła na konia i ruszyła do karczmy,poruszała się wolno by nie wzbudzać podejrzeń....

Siedząc sobie spokojnie w karczmie elf usłyszał kroki ludzi wchodzących do karczmy i zerknął w strone szynkwasu,karczmarz miał na twarzy sztuczny uśmiech.Odwrócił głowe w strone nowo przybyłych i zobaczył że każdy z nich ma nałożony kaptur.Podeszli oni bliżej i jeden z nich odezwał sie po przywitaniu karczmarza
  -Zamknij się, śmieciu i słuchaj!!W tym mieście, wbrew obiegowej opinii, rządzi Sadun, a ty jak każdy karczmarz masz obowiązek mu płacić podatek od bezpieczeństwa, zrozumiano?!
  Na rozwój wypadków nie trzeba było długo czekać, po krótkiej chwili rozgorzała walka pomiędzy karczmarzem, do którego przyłączył sie drow, a nieznajomymi.Pół-elfki nie było już w karczmie.
  Wynik walki był wiadomy od początku, patrząc na umiejętność władania bronią przez karczmarza można rzec, że sam dałby sobie rade.Lecz widocznie drow nie mógł spokojnie patrzeć i postanowił sie przyłączyć.
  Walka dobiegała już końca.

Ostatnio edytowany przez patrick016 (2008-01-20 18:38:47)