Karczma dwujęzycznych

Walka dobiegała końca, przywódca leżał w czerwonej kałuży, drugi miał na gardle ostrze drowa, a trzeci ze sztyletem w gardle wydał swoje ostatnie tchnienie
Drow zluzował uścisk na ostatnim z badytów, na jego twarzy malował się ból. Oprych nie czekając wyrwał się i pobiegł w stronę wyjścia- To jeszcze nie koniec! Jeszcze poznacie gniew Saduna!

Po kilku minutach przybyła dziewczyna i od drzwi dosyć spokojnym głosem powiedziała:
-Zabiłam go, jego głowa leży w rowie obok zakładu szewskiego, kim były te oprychy?
-Szczerze mówiąc nie wiem, nigdy nie słyszałem o tym ich szefie, ale wygląda na to, że wymusza haracze w całym mieście. Hmm, będę musiał to sprawdzić- odłożył miecz na ladę- Niestety będę musiał na razie zamknąć karczmę. Tak wiec: ostatnie zamówienia!!


(ale nie bójcie się, bo to tylko fabularnie, gramy dalej )

*

  Drow odpstryknął kciukiem korek z flakonika i wypił gorzką zawartość, która rozlała się przyjemnym ciepłem po całym ciele. Efekt odczuł po chwili. Rana przestała krwawić, a ból mimo iż nie zanikł to jednak stał się odległy i znośny. Opatrunek i tak był już do wymiany. Przesiąknięta krwią szmata sama zaczęła się luzować więc mroczny elf wstał lekko utykając i pokuśtykał do najbliższego krzesła. Zaklął soczyście, gdy spostrzegł, że usiadł zaledwie stolik obok swojego powierzchniowego kuzyna, który nieustannie wlepiał w niego wzrok...
Jasna cholera ależ ja mam szczęście, niech to jasny szlag trafi! - Pomyślał rozgoryczony, gdy odwijał stary opatrunek. Rana nie wyglądała już tak źle. Opuchlizna zniknęła a krew przestała wypływać.
  Aryo popatrzył za pół-elfką z czymś, czego nie poczuł jeszcze nigdy wcześniej - wdzięcznością. Dla zimnego drania, jakim musiał być, ze względu na ciężkie życie, było to coś nowego. Było to coś, czego nie potrafił nawet nazwać, ale - o dziwo - usatysfakcjonowało go. No proszę... I tak oto Aryo Na'Shazzben przyłapał się na posiadaniu organu, o który inni go nawet nie posądzają... - Uśmiechnął się do siebie i skacząc na jednej nodze podszedł do zwłok jednego z bandytów.
  Elf siedzący parę kroków dalej patrzył z wyraźnym niesmakiem kiedy drow przeszukiwał martwe ciało. Wyjął sakiewkę, jednak nic wielkiego - była bardzo lekka i wychudła. Grzebał dalej i wyjął w końcu mały tobołek, który bandyta krył pod płaszczem. Aryo wyszarpnął jeszcze swój sztylet z gardła ofiary i wytarł o jej ubranie.
  Po powrocie do stolika wsunął sztylet do pochewki za pasem i opadł ciężko na krzesło z twarzą okazującą najwyższe zadowolenie. Jednak to nie łupy były jego powodem, a kwaśna mina elfa.
  Rozwinął rzemienie i zaczął przeglądać nowo zdobyty ekwipunek. Wyjął kilka buteleczek, niestety pustych, jakiś zwitek pergaminu i - ku własnej uciesze - bandaż.
  Rzucił pusty tobołek na martwe ciało i zajął się bandażowaniem nogi. Gdy tylko skończył jego uwagę zwrócił znów pergamin, który znalazł. Wziął kartkę ze stołu i spojrzał na runy. Nie wiele był w stanie przeczytać, jednak rzuciły mu się w oczy pojedyncze słowa takie jak "haracz", "karczmy", "płacić", "zabić" i w końcu "Sadun".
  - Nie za bardzo mam umiejętność to przeczytać - rzekł swym niedopracowanym wspólnym wstając i podchodząc do Shakula i pół-elfki - ale myślę, że powinniście na to spojrzeć. - Podał zwitek karczmarzowi.

Karczmarz odebrał kartkę, ale nie wynikało z niej nic więcej, niż to czego dowiedzieli się od bandytów. Poszedł do kuchni i przyniósł do głównej sali garnek i kilka misek. Z garnka dobywał się apetyczny zapach, można było wyczuć jakieś zioła, może majeranek.
-częstujcie się, bo zamykam kuchnię- Shakul westchnął i otworzył jedną z szafek. Po kolei zaczął wyciągać przedmioty: miecz, małą torbę z eliksirami, małą kuszę z lunetą, bełty, parę porządnych skórzanych butów, zestaw narzędzi, mieszek z ziołami, wilczą maskę z kwarcowymi oczami, na końcu wyciągnął zestaw pasów do których też zaczął przypinać wyciągnięty ekwipunek. Po krótkiej chwili był już całkiem ubrany i przygotowany do wyjścia.
-Ta karczma już nie jest bezpieczna, niestety nie mogę Ci droga pani, zapewnić noclegu. Mam jednak przyjaciela przy zachodniej bramie- kartograf Marcus. Na pewno zapewni nam nocleg. Tak więc jemy i przenosimy się w bezpieczne miejsce, zresztą, muszę się jeszcze zaopatrzyć w linki z hakami, takie do wspinaczki z dachu na dach.

-naprawdę nadzwyczajny ekwipunek posiadasz-na smukłej twarzy kobiety pojawił się przerażający uśmiech a oczy błysnęły groźnym blaskiem.-fakt, jestem kobietą ale to nie oznacza,że jestem słaba..uwierz-po czym pogładziła delikatnie ostrze swego miecza a ze smukłych palców uleciała kropelka krwi.lubiła zapach krwi i bitwy...każda bójka,awantura dostarczała jej odpowiedniej ilości adrenaliny...o tak, była od tego uzależniona,możliwość ścięcia komuś głowy bądź poderżnięcia gardła dodawała jej otuchy...

-nie ja tu decyduję lecz karczmarz...ale im więcej ostrzy tym lepiej...chociaż... mniej głów do ścięcia na osobę-mniej zabawy ~uśmiechnęła się.na chwilę jej twarz przybrała demonicznego wyglądu...o tak, miała pewien sekret,oby nie zaszkodził jej towarzyszom...ustwiła miecz ostrzem w dół i oparła się na rękojeści  pochylając się nieco w przód...spokojnie czekała na reakcję reszty

*

  Drow przytaknął. Pomysł był bardzo rozważny i lepiej zaskakiwać, niźli być zaskoczonym, toteż oparł się wygodniej o blat szynkwasu i rzekł do karczmarza w goblińskim:
  - Panie przodem. - Uśmiechnął się, a raczej złowieszczo wyszczerzył zęby i spojrzał wymownie na pół-elfkę tak, że nawet jeśli nie rozumiała goblińskiej mowy, to z pewnością mogła odczytać treść wypowiedzi.
  Wkrótce przeszedł w uśmiech półgębkiem, który był o wiele bardziej "przyzwoity". Zabawa zabawą, ale w powietrzu dało się wyczuć powagę sytuacji, a któż winien lepiej prezentować się w poważnej chwili, jeśliby nie dostojny i poważny drow? Aryo zamruczał w duchu...

*

  Odprowadził elfa wzrokiem.
  - Faerie... - mruknął pod nosem kręcąc głową z niesmakiem na twarzy.
  Mówisz, że panie przodem, a elf już się tam pcha... więc jednak Albaz Yrwhizzen w Melee Magthere miał rację, co do naszych cholernych kuzynów... Zamyślił się, a jego oczy były puste, spoglądały w przestrzeń, gdzieś przy framudze drewnianych drzwi.
  Niech szlag trafi ten dzień, kiedy Opiekunka Ysbel wysłała mnie na powierzchnię! Przeklęta ekspedycja... Najpierw te ryle, svirfnebliny, potem od groma potworów, a na koniec zasrańcy z jakiegoś innego miasta... Jak ja nienawidzę mrocznych elfów... Jak ja nienawidzę siebie! - Zupełnie zapominając o otaczającym go świecie, Aryo zatopił się we własnych myślach. Zalała go fala nieprzyjemnych wspomnień. Nienawidził ich i wszystkiego co się z nimi wiązało. Jedyne przyjemne wspomnienia jakie miał przedstawiały inne drowy w kałużach krwi. Mroczne elfy, które padły, pod jego mstliwym ostrzem, czy to w otwartej walce, czy też w upodobanej grze kończącej się sztyletem w plecach przegranego.
  Przypomniało mu się jak wychodząc na powierzchnię znaleźli grupę elfów. Dokładniej rzecz ujmując - martwych elfów i stojących nad ich stygnącymi w infrazji ciałami drowów. Pobratymców, którzy rzucili się na nich i rozbili w pył.
  Och jakże wielkimi głupcami oni byli... - pomyślał. - Jakże wielkimi głupcami oni byli, nawet nie sprawdzając, czy wszyscy są martwi! Ale ja się jeszcze odwinę... Razem z resztą rodziny Na'Shazzen, pod berłem Opiekunki Ysbel, lub bez nich... Ale odwinę się...
  Kolejna myśl przywróciła go na ziemię. Teraz miał inne zajęcie. Teraz miał okazję upuścić trochę krwi, tak na dobry początek. By nie zapomnieć tego co mu wpojono i tego, czego zdołał się nauczyć, przez ostatnich kilkanaście dekad...
  Na jego twarz powrócił ów mroczny uśmiech, a prawa dłoń mimowolnie zacisnęła się na adamantytowej rękojeści...

Ostatnio edytowany przez Shayn (2008-01-31 18:41:18)